مشاوره خانواده به زبان ساده

آیا کودکان دبستانیبه اندازه نوجوانان محرومیت از خواب دارند؟

در این صورت، آیا آنها باز هم باید زودتر شروع به تحصیل کنند؟

توصیه‌های موجود در مورد میزان خواب کودکان سنین مختلف باید براساس اتفاق نظر حکم‌های متخصصان باشد. گروهبندی‌های سنی اساساً مطلق هستند و برای هر گروه سنی دامنه‌های سنی پیشنهاد می‌شود که حاکی از تفاوت‌های فردی در نیاز به خواب است. غیر از دانستن آنکه کودکان سنین بالاتر به طور متوسط ساعات خواب کمتری در مقایسه با خردسالان دارند، فقط تقریب‌های حدودی معطوف به نیاز به خواب شده است. من به تازگی نتایجی از مطالعات فراتحلیلی را خلاصه وار تلخیص کردم، یافته‌های این مطالعه که از ابزارهای سنجش عینی استفاده کرده بود نشان داد که میانگین محرومیت از خواب برای تمام رده‌های سنی نشان از سیر نزولی کمتر از اتمام بازه‌های سنی توصیه شده داشت (گلند و همکاران،2018).

برای مطالعه بیشتر:

تنظیم خواب نیمروز کودکان

چگونگی برخورد با رفتارهای کودک در هنگام خواب

در مطالعه‌‌‌ای جدید گروبر و همکارانش(2018) ذکر کردند که توصیه‌های خواب توسط مؤسسه ملی خواب(NSF) برای کودکان دبستانی و متوسطه یک طور است؛ 9تا11ساعت. اما وقتی آنها خواب کودکان سنین 6تا11سال را به طور عینی در هفت شبانه روز پی در پی هفتگی در طی سال تحصیلی اندازه گرفتند دریافتند که کودکان سنین بالاتر درطیف سنی مذکور محرومیت از خواب کمتری داشتند. برای مثال؛ تنها3/51درصد از کودکان سنین 10و11سال نه تا ده ساعت را در تختخواب سپری کردند. سنجش‌های اکتی گرافیک “خواب واقعی” نشان داد حتی کودکان سنین پایین تر در هر طیف سنی ساعات خواب توصیه شده را می‌خوابند.

حال این سؤال باقی می‌ماند: کودکان بزرگتر خوابی کمتر از توصیه‌های صاحبنظران دارند یا اینکه خیل عظیمی‌از کودکان دبستانی به اندازه کافی نمی‌خوابند؟ واقعاً هیچ جواب قطعی برای این سؤال وجود ندارد اما نظر من روی تفسیر بعدی است. من شیفته نظر ایرادشده زیر توسط گروبر و همکارانش شدم:

“جمعاً یافته‌ها نشان می‌دهد که تغییرات از قبل مفروض ایجاد شده در نوجوانی با شروع دوران بلوغ در عوض می‌تواند در کوچکترها یعنی کودکان مدرسه رو نیز دیده شود. خواب کودکان پایه سوم و چهارم در مقایسه با همتایان کوچکتر خود دچار تأخیر زودهنگام و تغییرات فشرده تری است و این وضع در بین کودکان پایه‌های پنجم و ششم حد افراطی تری به خود می‌گیرد “. از زمان مطالعات ره گشای دکتر ماری کراسکادون در دهه 1980 که واقعاً به صورت یک قاعده کلی و علمی‌برای خواب درآمده است از این جهت که نوجوانان رسیده به سن بلوغ فاز تأخیری و دشواری در به خواب رفتن را تجربه می‌کنند. به دلیل آنکه مدارس متوسطه صبح خیلی زود شروع می‌شوند، فرض بر این است که نوجوانان دچار محرومیت از خواب مزمن شوند.

این مفروضات یک مؤسسه علمی‌برجسته برای جنبش سریع در به عقب انداختن زمان شروع مدارس متوسطه است. همانطور که قبلاً نیز مستند کرده ام، نواحی تحصیلی سیاستگذار در امر آغاز به کار دیرتر مدارس متوسطه تلنگری زده اند بر برنامه‌های ایاب و ذهاب دبستان آنچنان که مدارس ابتدایی زودتر شروع شوند. تحقیقات خیلی کمی‌در اثربخشی یا عدم اثربخشی شروع زودهنگام مدارس ابتدایی و در نتیجه کمتر خوابیدن و نیز تحقیقات کمی‌در تعیین اینکه عملکرد تحصیلی ضعیف ناشی از بیخوابی است یا خیر، صورت گرفته است.

منبع : کودک و نوجوان- مسئله کلاس‌های صبح زود در کودکان دبستانی